Opłaty

Wysokość podatku od czynności cywilnoprawnych oraz okoliczności jego występowania określa ustawa z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych.

Notariusze pełnią rolę płatników tego podatku w przypadku czynności dokonywanych w formie aktu notarialnego. Płatnicy obowiązani są uzależnić dokonanie czynności cywilnoprawnej od uprzedniego zapłacenia podatku.

Wysokość podatku od spadków i darowizn oraz sytuacje, w których podatek ten występuje, określa ustawa z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn.

Notariusze pełnią funkcję płatników podatku w przypadku czynności dokonanych w formie aktu notarialnego, takich jak:

• darowizny;
• umowy nieodpłatnego zniesienia współwłasności lub ugody w tym przedmiocie;
• umowy nieodpłatnego ustanowienia służebności;
• umowy nieodpłatnego ustanowienia użytkowania.

Wysokość opłat sądowych zależy od rodzaju dokonywanych wpisów i została określona w ustawie z dnia 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych.

Notariusz uzależnia sporządzenie aktu notarialnego oraz złożenie wniosku o wpis do księgi wieczystej – w tym także dotyczącego innych wpisów związanych z daną czynnością notarialną – od uprzedniego uiszczenia przez wnioskodawcę wymaganej opłaty sądowej. Pobraną opłatę notariusz przekazuje właściwemu sądowi rejonowemu.

Wypis aktu notarialnego ma moc prawną oryginału. Wypisy wydaje się stronom aktu notarialnego lub osobom, którym w akcie zastrzeżono prawo do ich otrzymania, a także ich następcom prawnym. Do wydawania wyciągów i odpisów stosuje się te same zasady, co do wypisów.

Podstawą prawną pobrania przez notariusza podatku od towarów i usług w wysokości 23% od taksy notarialnej jest ustawa z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.